Cindy Hobert, directeur van OZOverbindzorg, genomineerd voor de VIVA-award!

09 november 2020

Vrouwenblad Viva reikt awards uit aan vrouwen die excelleren in hun vakgebied. Cindy Hobert is genomineerd voor de Viva 400 Award in de categorie ‘zorg en onderwijs’!

Cindy is volgens vrouwenblad Viva een uitblinker in haar vakgebied: de zorg. Ze is daarom genomineerd voor de Viva400 Award. Die nominatie verrast de bedenker van OZOverbindzorg, haar uitvinding om patiënten, familie en mantelzorgers met artsen en andere zorgverleners te laten communiceren. En ze is er ook best trots op. ,,Maar het gaat niet om mij, maar om wat we doen.’’

“Ik wilde een toegankelijk platform voor alle mogelijke hulp uit medische en niet-medische hoek. Dat cliënten en hulpverleners elkaar makkelijk kunnen vinden. Dat ze met elkaar kunnen praten en de problemen kunnen oplossen. Dat werd dus OZOverbindzorg, een website voor brede hulp.’’

Cindy Hobert stond zeven jaar geleden aan de wieg van OZOverbindzorg. Haar ‘kindje’ verspreidt zich inmiddels als een olievlek over Nederland. Ruim 75.000 mensen maken er al gebruik van.

Was de jonge Cindy al bezorgd over het wel en wee van haar medemensen?
Cindy Hobert: ,,Ja, dat zit er van kinds af aan wel in bij mij. Ik wilde hoe dan ook verpleegster worden. Zorgen voor zieke of zwakke mensen. Ze helpen. Maar ik kon dat werk fysiek niet aan, vanwege chronische rug- en nekklachten.
Gelukkig kon ik toch in de zorg aan de slag, maar dan wel aan de administratieve kant. Ik werkte op de administratie van het Sophia Ziekenhuis in Zwolle (nu Isala, red.) en bij een chiropractor in Zwolle. En ik was 17 jaar lang manager van een huisartsenpraktijk in Luttenberg.’’

Daarna werd je ondernemer door je helemaal te storten op OZOverbindzorg. Waarom die stap?
,,Allereerst zit het ondernemen onze familie in het bloed. Ik groeide op in Raalte waar mijn moeder al ruim 40 jaar heeft een naaiatelier heeft. Mijn vader was jarenlang zelfstandig melkboer. Reed-ie in zijn melkwagen door Raalte. Maar ik ging vooral zelfstandig aan de slag omdat ik dingen zag die ik wilde verbeteren in de zorg. Mensen die zich bijvoorbeeld veel zorgen maakten om de hulp ná een behandeling. Die waren eenzaam en hadden amper familie of vrienden die hen wilden helpen. Maar dat durfden ze niet te zeggen, misschien uit gêne. Of we hadden patiënten met schulden in onze praktijk. Die konden hun doktersrekening niet betalen en durfden daar ook niet over te praten.

Een soort virtueel verzorgingshuis?
,,Ja, waarin de cliënt bepaalt wie er wordt toegelaten in het netwerk. De cliënten overleggen online met hulpverleners en mantelzorgers. Ze houden elkaar op de hoogte met berichten, waardoor er snel kan worden ingegrepen als dat nodig is.’’

Je bent nu directeur van dat online verzorgingshuis en wordt door het blad Viva gezien als een soort boegbeeld in de zorg. Wat doet dat met jou?
,,Dat streelt me. En ik ben daar wel trots op. Ik weet niet door wie ik genomineerd ben. Ik kreeg een tijdje geleden een mailtje van Viva en moest akkoord gaan met mijn nominatie, wat ik maar gedaan heb. Maar het gaat niet om mij. Het gaat om het werk dat wij met z’n allen doen. Vorig jaar wonnen we met ons platform de Nationale Zorginnovatieprijs. Dat vind ik eigenlijk veel belangrijker.’’

Dat klinkt erg bescheiden. Doe je jezelf daarmee niet tekort?
,,Ach… Het is gewoon nog geen tijd om mezelf op de borst te kloppen. Want we hebben nog zóveel werk te doen. We zijn nu vooral waardevol voor ouderen. Maar in de jongerenzorg ligt nog een enorm terrein braak. Jongeren worden soms wel tussen twintig verschillende zorg- en hulpinstanties heen en weer geslingerd en krijgen dan nog niet de hulp die ze nodig hebben. We hebben zelf vier kinderen, dus zoiets gaat me enorm aan het hart.
We zijn op de goede weg en we verspreiden ons langzaam door heel Nederland. Maar we zijn nog lang niet klaar met ons werk en kunnen niet tevreden achterover leunen.’’

Breng je stem hier uit, tot 1 december kun je je stem uitbrengen. De VIVA-awards worden in december uitgereikt.

Bron: de Stentor interview Gert Kramer 23-10-20

Ook interessant